Bir zaman eskisidir, gözlerimden okuduğun. Alnımı yere düşüren sen olmasaydın, yaşlanmazdı umutlarım. Fark et artık! Hayat su misali... Ellerine bırakmıştım. Aktı ellerinden. Bak sızdı toprağa. Bak sızdım, usulca.
"Sen" derken kime seslendiğimi bile bilemiyorum, artık.
Aklım yüreğime küs...
Dilim söze...
Şimdi borçluyum sana bakan her göze. Almamalıydım senli zamanların günahını.
Anla(ya)mazsın artık beni, deli deli dolandığımı sanırsın.
Oysa ben, sen öyle şaşkın bakarken, kendimi bulmak için, kaybettiğin "sen"imi ararım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder